Jeśli musisz regularnie uruchamiać polecenia wiersza polecenia w systemie Windows, przydatne może być zapisanie polecenia w taki sposób, aby można je było uruchomić, gdy zajdzie taka potrzeba, bez konieczności ponownego wpisywania go.
Możesz do tego użyć plików wsadowych, ale możesz też użyć skrótów. Zasadnicza różnica między tymi dwiema opcjami polega na tym, że można uruchomić tylko jedno polecenie za pomocą skrótów, podczas gdy można uruchomić serię poleceń i uzyskać lepsze opcje dostosowywania podczas korzystania z plików wsadowych.
Dodawanie poleceń jako skrótów pulpitu w systemie Windows jest prostym, łatwym procesem, który wymaga zerowej wiedzy na temat plików wsadowych i niewielkiej wiedzy na temat poleceń, które chcesz uruchomić.
Zasadniczo używasz polecenia% comspec% / k, a następnie polecenia, które chcesz uruchomić. Na przykład, jeśli chcesz wyświetlić zawartość dysku c, użyj do tego polecenia% comspec% / k dir c:.
Comspec jest zmienną systemową, która definiuje interpreter poleceń używany w systemie. Jeśli tego nie zmodyfikowałeś, używany jest cmd.exe. Parametr k cmd.exe utrzymuje otwarte okno wykonania po uruchomieniu polecenia. Jeśli nie jest to wymagane, możesz zastąpić go parametrem / c, który go kończy.
Dodanie skrótu
Aby dodać nowy skrót, kliknij prawym przyciskiem myszy puste miejsce na pulpicie i wybierz Nowy> Skrót z menu kontekstowego.
Wpisz polecenie, które chcesz wykonać przy każdym uruchomieniu skrótu, na przykład% comspec% / k dir c: lub dowolne inne polecenie w tym formacie.
Kliknij następny przycisk i nazwij skrót. Domyślna nazwa to cmd.exe, którą możesz zmienić, szczególnie jeśli chcesz dodać wiele skrótów wiersza poleceń w systemie.
Po zakończeniu uruchom skrót, aby sprawdzić, czy działa poprawnie. Najłatwiej jest z parametrem / k, ponieważ widzisz dane wyjściowe w oknie wiersza polecenia. Po sprawdzeniu poprawności możesz usunąć parametr / k, jeśli nie potrzebujesz widzieć danych wyjściowych na ekranie.
Słowa końcowe
Używanie skrótów do uruchamiania poleceń w wierszu polecenia może być bardzo przydatne, na przykład, jeśli trzeba regularnie uruchamiać polecenie. Może to być coś prostego, jak wyżej wymienione polecenie katalogu, ale także zaawansowane polecenia, które na przykład włączają lub wyłączają funkcje.
